Spadochroniarstwo: Wojna światków - polska edycja

Skoki spadochronowe w Polsce to bardzo burzliwa tematyka. Tematyka powiązana z wieloma aspektami otaczającej rzeczywistości. Choć zaczyna się w pasji i chęci ciekawego spędzenia czasu, to musi prowadzić również do komercyjnych przejawów. I nie jest łatwo stwierdzić, co jest pierwsze kura czy jajko. Pasja czy komercja.

Wielu ludziom wydaje się niewykonalne wyskoczenie z samolotu. To wyskoczenie z samolotu to jednak jest małe miki w porównaniu z próbą prowadzenia lotniczego biznesu w Polsce.

To jest dopiero jazda bez trzymanki. Po paru latach organizowania skoków gotów jestem stwierdzić, iż nie da się prowadzić tego przedsięwzięcia bez stałego dopływu funduszy z zewnątrz.

Co to jednak obchodzi ciebie jako skoczka?  Jako skoczek płacisz za bilet i wymagasz.

Taka jest jednostronna racja ale trudna do podważenia. Inna sprawa, że jeśli nie masz gdzie zapłacić i gdzie wyskoczyć, to jesteś w głębokim problemie. To naczynia powiązane, nie mogą istnieć bez siebie. Nie ma co warunkować kto lub co jest ważniejsze.

W Polsce do skakania nadaje się około 5 miesięcy. Od maja do końca września możemy mówić o jakiś godziwych warunkach, reszta to determinacja i ciepłe ciuchy. Naginanie w mniejszym lub większym stopniu bezpieczeństwa tylko po to aby można utrzymać się na fali.

Prosty przykład to wyrzut nad chmurami. Niezależnie od kraju to jest zwiększenie ryzyka wykonywania skoków. W USA po prostu zostało to jasno zabronione, FAA może odebrać licencję pilotowi. Ale jak zastosować tą zasadę w Polsce, gdzie zazwyczaj są chmury na niebie?

Skoczkowie, nawet nie wiecie ilu instruktorów siwieje na dole dopinając niemożliwe do dopięcia zapadki.

Ale nie piszę teraz po to aby tłumaczyć DZ ownerów. Chodzi o coś innego.

Na wiosnę, w Polsce panuje czas braku informacji. To czas efektywnie wykorzystywany w celach deklaracji lojalnościowych i obszczekiwania innych aby pokazać, że jest się zadeklarowanym członkiem jakiejś grupy.

Ale wiosna to czas, gdy na pewno już coś się dzieje. Nie da się uruchomić sezonu, jeśli późną zimą nad nim się nie pracuje.

Tak więc już rozkładane są karty na stole. Stół stoi w cieniu a gracze nigdy się jeszcze nie dogadali.

Polska to pozornie biedny kraj. To kraj o wieloletniej tradycji absurdów z zakresu egzystencji. Pomimo problemów pogodowych i problemów związanych z przepisami wykonawczymi jest nadal interesująca dla każdego zwariowanego przedsiębiorcy.

Zaczyna się więc ostra gra.

Co mamy, lub co być może mamy na planszy na rok 2013 o czym mówi się tylko w kuluarach i plotkach:

• rusza Modlin – to nie tylko problem LOT, może utrudnić pracę strefy zrzutu w Chrcynnie. I tak musieli tam się nieźle pocić ze zbliżaniem aby organizować skoki,
• Gromosław ma przedawnioną sprawę ale widać, że ma wrogów. Sprawa Cessny Grand Caravan może więc być zagmatwana, (zresztą i tak jest zagmatwana)
• rusza podobno Przasnysz, tym razem pełnym zapału ma być Dawid B, który do dyspozycji będzie podobnież mieć Cessnę 207 z hiszpańskiego Castellon,
• ruszają podobno Mirosławice. Zakończyła się bowiem umowa pomiędzy Jackiem A i aeroklubem i ma tam powstać, jak doniesienia głoszą, filia włocławska,
• Zielona Góra chwaliła się na FB zakupem turboleta. Po 5 łopatach można by wnioskować, że kupili coś w miarę nowego,
• Turbolety ukraińskie, które obsługują niektóre ze stref każdego roku są w grupie podwyższonego ryzyka i nie wiadomo kiedy prezes ULC zajrzy głębiej w papierologię. Teraz ta grupa to baaardzo wysokie ryzyko
• Turbolety te są tanie bo mają duże gwarancje do wylatania a w tym roku, przynajmniej na jednej strefie nie wylatały gwarancji, więc będą musieli zmienić ceny na najbliższy sezon,
• Grand Caravan z Bednar MUSI latać, bo jako jeden z nielicznych samolotów w Polsce nie jest wynajmowany ale jest kupiony i raty leasingowe trzeba spłacać,
• Olsztyn planuje zakup nowego (pardon! Następnego) An-2,
• Pruszcz Gdański ostrzy zębiska i nie planuje schodzić ze sceny,
• Tak samo Elbląg,
• Korne planuje rozwój,
• Inowrocław ma małą cessnę i planuje działać prężnie

Dzieje się wiele. Nie wiemy za dużo. Każdy boi się pierwszy ogłosić ceny bo reszta odbije się od niego swoim – lepszym cennikiem.

A realia cenowe nie są obiecujące. Cena JET A1 jest naprawdę pokaźna, ratuje ją tylko to, że jest przeliczana z wartości US dolara.

Wysokość podatku VAT to 23% i nie wiadomo co dalej będzie.

Wszystkie strefy mają dwa tory działania. Jeden to tandemy i szkolenia podstawowe. One pozwalają przeżyć do kolejnego roku. Drugi tor to skoczkowie.

Teraz zaczyna się walka o ten drugi tor. Nie o umocnienie i wytworzenie. To walka o przejęcie.

Walka może okazać się bardzo sroga czego już mamy pierwsze przejawy.

cdn