Chrzanić diety - to nie tędy droga do zdrowia i wyglądu

Czy namawiam do bycia otyłym? A może mam już dość płytkiego i pesymistycznego nastawienia do utrzymania prawidłowej sylwetki? Odchudzanie, w tym znaczeniu, w którym jest propagowane to robienie sobie krzywdy. To również droga bez szans do przejścia aby kupować dodatki i super leki.

Diety i pomysły na żywienie są tematem gorącym. Jemy to albo nie jemy tamtego. Jak zjemy dużo kapusty to schudniemy. Trąć pan kogutka w ogonek wygrasz złoty pierścionek. Każdy jest mądrzejszy i lepszy a pozostałe diety są do dupy. Moja dieta jest mojsza.

Marysia zjadła w tydzień
2 tony kapusty i sami zobaczcie efekt!

Jako że moja waga stale oscyluje wokół jednego kwintala to sprawy ruchu i żywienia są dla mnie bardzo istotne.
Dookoła aż huczy:

• dieta białkowa,
• dieta węglowodanowa,
• dieta śródziemnomorska,
• dieta wegetariańska,
• dieta owocowa,
• dieta 1000 kalorii,
• dieta kapuściana,
• dieta srapuściana,

I te suplementy, co kupisz, łykniesz i będzie się spalało aż zadymi spod pach. 

Dawno, dawno temu, gdy byłem nastolatkiem (a były takie czasy) mogłem jeść ile chciałem a i tak nie tyłem ni chu chu. Pierwszy bolesny cios w ambicję otrzymałem, gdy przestałem trenować piłkę ręczną. Rozbuchany metabolizm, który przepalał wszystko w piecu niezależnie od jakości i ilości pokarmu nagle został zatrzymany. Regularne treningi siłowe i kondycyjne skończyły się a apetyt nie. No i waga oszalała.

Na szczęście wtedy jeszcze pod zgromadzonym na ciężkie czasy łojem drzemały stalowe mięśnie gotowe do treningu. Zacząłem biegać i w ciągu kilku tygodni wróciło wszystko do porządku.

Teraz jednak nie jest już tak prosto. Można się zabiegać na śmierć i prawie nic. Prawie, bo po obniżeniu tętna spoczynkowego widać, że organizm reaguje na trening. Samopoczucie też jest lepsze, gdy włączy się w codzienną działalność ruch fizyczny. Ale oponka jest niemal niezniszczalna, jakby była z innej planety.

Jedzenie mniejszej ilości, lub w ekstremalnym wykonaniu głodówka, połączone z ruchem fizycznym muszą przynieść zbawienne efekty. Oponka osłabnie jak supermen naświetlany kryptonitem. Ale wystarczy zaprzestać tej akcji i zaraz wszystko wróci w tak zwanym efekcie jojo. To samo z dietami, kapuścianymi, białkowymi, Kwaśniewskiego itp. Działają w oparciu o różne tricki trawienia ale po wymęczeniu i powrocie do normalnego życia efekty znikają szybciej niż powstawały.
Oczywiście mógłbym przejść na poziom niemal wyczynowy i biegać półmaratony. To spali każdy tłuszcz, ale wystarczy, że zmniejszę ten wysiłek i znowu wszystko wróci do jakiejś normy.

A co to za norma? To tzw neutralna masa, czyli stan wewnętrznej równowagi metabolicznej. To już nie jest w gestii świadomości, to już sprawa głębsza.

Liczy się bowiem psychosomatyka.

Nasza świadomość to mocno przereklamowana ewolucyjna nakładka na mózg.  Jest ona przekonana o swojej doskonałości. Warto jednak wziąć pod uwagę fakt, iż świadomość nie zajmuje się niczym, co jest potrzebne do przeżycia. Nie kontroluje temperatury ciała, nie kontroluje pracy serca, nawet oddech sam się reguluje bo moglibyśmy to spieprzyć i zapomnieć oddychać.

Trawienie tak jak uczucie głodu również powstają poza kontrolą świadomości.

Jeśli przyjąć, że świadomość zajmuje jakiś niewielki kawałek przestrzeni w mózgu to cała reszta maszynowni dba o nasze przeżycie. Cała ta reszta niesie informacje i wiedzę z ewolucji naszego organizmu.

Muszę – znaczy nie chcę. Muszę iść do szkoły – oznacza, że nie chcę iść do szkoły. Nasza świadomość jak małe, pląsające dziecko jest bacznie obserwowana przez mniej osobowy, prastary ewolucyjnie twór – podświadomość. Tu oczywiście mogą się pojawić protesty, że nie ma dowodów, że nikt nigdy w słoju z formaliną nie oglądał podświadomości więc po co robię ludziom wodę z mózgu. Nie ważne, czy faktycznie jest, czy nie jest ale coś co może być tylko wypadkową funkcją i jest opisane, zamknięte w kontenerze informacyjnym pod nazwą podświadomość pasuje mi jak ulał do teorii.

Otóż podświadomość 'słucha' i słyszy: muszę schudnąć. I co? Alarm, alarm - ta skretyniała świadomość coś sobie wymyśliła. Trzeba zbierać zapasy bo chce nam organizm zagłodzić. No i znaczenie słowa muszę. Mówimy 'muszę' a organizm słyszy 'nie chcę'. Z dwururki bach, nadchodzi głód.

Kto tak nie miał, że nawet mało konkretne postanowienie o ograniczeniu jedzenia automatycznie powodowało powstanie bardzo konkretnego uczucia głodu. Kto tak nie miał niech pierwszy rzuci kamieniem (tylko nie w monitor, najlepiej w jakąś ofiarę losu bo ona i tak sobie coś musi znaleźć do cierpienia – będzie więc to dobry uczynek).

Wracając do sterowni. Organizm decyduje jaka jest efektywność przyjmowania produktów energetycznych i budulcowych ze spożywanego jedzenia. Możemy zredukować ich ilość, zmienić ich jakość ale i tak na końcu decyzje będą rozważane przez nasze ciało.
Jeśli zmniejszymy racje żywieniowe to organizm podkręci śrubkę trawienia i wyciągnie więcej z tego co dostał do pieca. Jeśli obniżymy jakość, to będziemy przebudowywani z gównianych składników. Jeśli zmienimy bilans energetyczny i będziemy biegali półmaratony trzy razy w tygodniu to na pewno schudniemy na wiór, ale po odstawieniu treningów znowu łój nas rozedmie jak balon.

Budda trochę się namęczył aby dojść do wniosku, że najlepsza jest droga środka. Ani przeżeranie się ani ascetyczne głodówki nie są dobre. Człowiek chodzi wkurzony cały dzień, zapachy dochodzą do nosa aż zza trzeciej ulicy, czwartego piętra, piątego okna po lewej stronie. Nie da się tak żyć a efekty są napradę mizerne.

Trzeba więc jeść. Jeść ze świadomością, że szanujemy nasze ciało i nie wrzucamy do żołądka żadnych bezsensownych śmieci. Ze świadomością, że dostarczamy wszystkich niezbędnych produktów w dobrej jakości. Mało tego, powtarzamy sobie, że nie planujemy żadnych głupich pomysłów z niejedzeniem i organizm na bieżąco może sobie spokojniutko wybierać co jest potrzebne do prawidłowego funkcjonowania.

To jedna sprawa. Druga to pozytywne myślenie. Pozytywne, czyli nastawione na to co ma być a nie na to czego ma nie być. Świadomość dobrze sobie daje radę z podwójnym, potrójnym i nie wiadomo jakim przeczeniem. Np. nie chcę oponki jest zupełnie jasne dla nas, ale czy dla prastarego organizmu też? Może lepiej włączyć sobie pozytywny plan, chcę mieć sprawne i zdrowe ciało. Mam zamiar odkopać spod tłuszczu mięśnie. Albo: będzie mi lżej bez zapasów łoju, którego już nie potrzebuję (przecież mam zamiar się dobrze odżywiać).

Dogadanie się ze swoim ciałem jest moim zdaniem kluczowe i co widzę w praktyce, jest praktyczne. Czyli praktycznie jest to przejście od teorii do praktyki (ale bym dostał obniżenie oceny z wypracowania za styl, na szczęście te czasy minęły i sobie mogę pisać praktycznie jak chcę).

Ruch fizyczny - filozofii środka część dalsza. Zarówno leżenie przed telewizorem jak i mordercze treningi wyniszczają ciało. Trzeba zapoznać się z zasadami przygotowywania treningów ogólnorozwojowych i aerobowych. W skrócie potraktujmy to jako rekreacje ruchową. Należy troszkę zmienić nawyki ruchowe. Nie robić z siebie sportowca ale uszanować ewolucyjną potrzebę naszego ciała do ruchu. Ruch to zdrowie, w przeciwieństwie do "cukier krzepi" jest niepodważalną prawdą.

I wreszcie trzecia noga tego statywu to odpowiednie gotowanie. Znajomość podstaw żywienia wydaje się być bardzo pomocna. Można się z czasem (gdy wszystko się wyreguluje i organizm otrząśnie się zabójczych pomysłów świadomości) oprzeć o subtelne sygnały naszego ciała manifestujące się w ochotach na to, czy siamto. Nikt lepiej nie wie co nam potrzeba jak sterownia ciała.

Pozornie więc nic trudnego: zmieniamy sposób komunikacji i szanujemy nasze ciało, zmieniamy nawyki ruchowe, optymalizujemy żywienie. Pikuś.

Ale jak to zrobić jeśli jesteśmy w kieracie pośpiechu i braku czasu dla siebie. Może odnośnie gotowania coś by się jeszcze dało zrobić, choć wydaje mi się, że coraz mniej się spędza czasu w kuchni, tracąc wspaniałą przyjemność, którą stanowi przygotowanie jedzenia. W miejsce tego mamy coraz więcej gotowców. Niestety gotowce są przygotowane do długotrwałego składowania w sklepie a środki, które w tym pomagają zaburzają pracę układu trawiennego. Stanowią też nie lada problem dla pracowników cmentarzy, bo nie można już tak często jak kiedyś dokładać kolejnych ludzików do grobowców. Nie psują się tak szybko.

Nauczyć się samemu zasad treningu, żywienia i samoregulacji nie jest prosto. To obszerne tematy i potrzeba dla nich trochę czasu. Prawda jest taka, że nasze ciało potrzebuje od nas trochę czasu. Za mało dbamy o jego działanie a za dużo z niego wyciskamy.