Gotowanie: Dressing do sałaty

Nie tylko taka, może być lodowa, może być rukkola
ale dressing obowiązkowo

Nie bądź zając, jedz sałatę z dressingiem. Podobne słowa usłyszałem od znajomego Włocha, Massimo, podczas sprawdzania jednej z knajp z włoskim jedzeniem.

Knajpa mieściła się dość gęstej zabudowie Katmandu i z zewnątrz nie dałoby się za nią złamanej pajsy a co dopiero przedartej rupii. Jednak w środku już zapach zapowiedział niezły wypas. Faktycznie brwi Massimo podnosiły się coraz wyżej przy degustacji kolejnych potraw, stwierdził nawet, że takiej knajpy nie ma u niego w Rzymie i chciałby podziękować kucharzowi. Ramiona mu jednak nieznacznie opadły, gdy kucharz okazał się rodowitym Nepalczykiem, po prostu dobrze nauczył się fachu.

Tam też właśnie Massimo, gdy zamówiłem sałatę powiedział: Iwan bierz z podwójnym dressingiem, z pojedynczym jedzą sałatę tylko zające. No i zapamiętałem.

Zapamiętałem też z czego był robiony tenże dressing.

Bazą do niego było żółtko jaja kurzego i starta skórka cytryny. Trochę musztardy i octu winnego i sałata zmieniała swój smak a właściwie swój brak smaku na dobry smak.

To jest bowiem problem z sałatą, ponoć jest zdrowa, na pewno ładnie uzupełnia talerz i cieszy oko ale smak ma mizerny. Ofszem rukola ma już swój fajny smak i dobrze ją dodawać do innej, mdłej zieleniny a podniesie walory potrawy. Zazwyczaj jednak wszystko co zielone trzeba doprawić a doprawić powinno się tak, aby komponowała się do reszty dania.

Można przyjąć, że zwykle będzie trzeba zagwarantować jej pozycję lekko kwaśną, bo dania główne rzadko są kwaśne. Czyli niech w każdym naszym pomyśle znajdzie się miejsce na sok z cytryny lub ocet. Ja preferuję ocet balsamiczny, który nie jest dla mnie tak ostry. Ocet spirtysowy jak najbardziej NIE, bo śmierdzi niesłychanie. Ocet winny już bardziej ale z każdym octem bardzo delikatnie.

Oliwa jest, dla mnie, jakąś pomyłką i wywodzi się z krajów śródziemnomorskich, gdzie na prawie każdym stole stoi ocet winny i właśnie oliwa z oliwek. Ale i to duże ALE tam oliwa jest nośnikiem zapachu i smaku z czosnku, papryki lub ziół, które się moczą na dnie butelki. I polewając sałatę (a częściej maczając bułkę w tej oliwie jako czekadełko na danie główne) mamy smak i zapach.

Oliwa jest owszem tłusta bo to tłuszcz, jednak jest jednym ze zdrowszych tłuszczy i nie trzeba jakoś szczególnie jej się bać. Ale po kiego grzyba lać ją do sałaty jeśli wcześniej NIE przeszła zapachami i smakami. To taki transporter. Bez tego smaku ziół jest tylko zbędnym tłuszczem.

Zróbmy więc przykładowy dressing, taki jaki Dydzia zachwalała w Hiszpanii. A który Monika zamówiła przez FB.

• Łyżka musztardy dijon (bo jest ostra i słona),
• Łyżka octu balsamicznego (od biedy może być winny albo sok z cytryny),
• Dwie łyżki jogurtu,
• Szczypta ziół prowansalskich,
• Ząbek czosnku (dla twardzieli)

Wszystko razem mieszamy i możemy dodać wody albo wina, aby konsystencja była bardziej płynna niż sos.

To co ja lubię zrobić sałacie to skręcić jej kark ;) Tzn jak już jest dressing na sałacie (parę kawałków pomidorka i czegoś co tam w lodówce prosi o użycie nie stanowi problemu) wtedy dłońmi zgniatam sałatę aby puściła swoje soki i przeszła dressingiem.

Wierzę też w to, że kontakt z potrawą nadaje jej energii, którą ma w sobie przygotowujący. To dlatego wg mnie nawet tak samo zrobiona potrawa ale na siłę i wbrew woli nie smakuje tak jak przygotowywana z przyjemnością.

Dlatego nie bójcie się zmieniać proporcji, znajdujcie swoje mieszanki ale zawsze róbcie to wtedy, kiedy macie ochotę. Jeśli nie ma humorku to bujnijcie się do knajpy.