Depresja to poważna sprawa
Do dysleksji i ADHD dołącza nowy zespół chorobowy - depresja.Można przeczytać wywiady, oglądać w telewizji, jak znane osoby przyznają się do problemów z depresją. Nic im się nie chce, całymi dniami potrafią patrzeć w sufit. Po prostu tragedia.
Wśród takich osób są olimpijczycy i tu akurat mogę zrozumieć wpływ długotrwałego stresu na najwyższym poziomie. Wypalenie się w obliczu nacisków jaki wywierają pryki - działacze potrzebujący sukcesów do swojej egzystencji na stołkach.
Celebryci też mają depresję. Jeszcze niedawno sukcesem medialnym było przyznanie się do orientacji homoseksualnej. Przez jakiś czas w modzie były molestowanie seksualne za młodu. Ale to wszytko jest pikuś przy DEPRESJI.
Oczywiście nie chcę umniejszać problemu nielicznych ludzi, którzy faktycznie chorują, mają zaburzenia wymagające opieki psychiatry, lub jeśli nie trafią na lekarza to choćby psychologa. Ale do tej nielicznej grupy masowo dołączają nie mający pomysłu na życie nieudacznicy.
Dawniej komuś, kto cierpiał na chorobę cygańską* można było powiedzieć: "nie bądź pierdoła, weź się w garść". Można było pogonić do ruchu na świeżym powietrzu, wyznaczyć jakieś cykliczne obowiązki, które dają człowiekowi poczucie kontroli rzeczywistości. Można było kopnąć w leniwy tyłek na rozpęd.
Teraz kop w tyłek to już prokurator, za kilka lat 'nie bądź piedołą' będzie pewnie przyczynkiem do zapłacenia grzywny na rzecz Regionalnej Komisji Przeciwdepresyjnej.
O co w tym wszystkim może chodzić?
Być może jest jakaś korelacja pomiędzy promowaniem zespołu chorobowego a lukratywnym produkowaniu leków przeciwdepresyjnych. Być może jest też jakaś zależność pomiędzy promowaniem depresji a nowymi kierunkami rozwoju psychologii. Nadchodzi przecież rzesza psychologów z różnorodnych szkół wyższych. Oni muszą przecież coś robić, aby włożyć coś do garnka (mikrofalówki).Ba, mamy już stowarzyszenia, fundacje, mamy nawet międzynarodowy dzień depresji. Ciekawe, czy w tym dniu, analogicznie do wolnego od pracy święta pracy, wszyscy w depresji się cieszą.
Nakręcić spiralę jest łatwo.
Leniwi, bez żadnych planów albo z planami, które są z założenia nieziszczalne, młodzi i starzy wpadają w doła. Wydawanie kasy nie wystarcza. Kasy nie wystarcza. Nie ma pozycji w społeczeństwie, nie ma pozycji w rodzinie. Zacierają się różnice seksualne. Brakuje pasji, brakuje uśmiechu, brakuje pozytywnych wzorów do naśladowania. Można by więc rzec: ludzie weźcie swoje życie w swoje ręce, zacznijcie się szanować, zacznijcie się kontrolować. Ale wtedy PKB nie urośnie.Bo potrzeba takich chorych.
Potrzebni są ludzie w depresji. Lenie, obiboki, którym psychika nie ukształtowała się z zachowaniem mechanizmów samoobronnych. Tak jak dziecko odstawione od bakterii przez pierwszych kilka lat życia nagle zaczyna chorować 'bez powodu' gdy trafia do przedszkola. Tak człowiek odcięty o akcji i reakcji nie ma psychiki elastycznie dopasowanej do zewnętrznych czynników. Wszystko więc może być wielkim problemem, bo wcześniej nie było prawdziwych problemów.Mamy więc zdrowego, ładnego człowieka, który szuka dziury w całym. Mamy też kogoś ostro doświadczonego przez życie, kto cieszy się z każdego, kolejnego dnia życia. Chrzani się główkach, wywracają się priorytety i wtedy...
...wtedy nadchodzi pomoc!
Depresja to przyszłość!
Ja jednak radzę kopa w leniwą dupę, ruch na świeżym powietrzu, codzienne obowiązki. Plan dnia, pracę i odpoczynek - bo jedno bez drugiego nie działa jak trzeba. Codzienny, w miarę powtarzalny schemat, i cykliczne czynności (nazywane obowiązkami) to jeden z kluczy, do poczucia interakcji z otoczeniem.* Choroba cygańska, zespół poważnych schorzeń objawiający się erekcją, bólem głowy i niechęcią do pracy
Temat powiązany: Uproszczona teoria hubizmu życiowego
Poprzedni wpis
Rosja odmawia ustawienia naziemnej stacji GPS na swoim terytorium
Bardzo fajnie napisane. Jestem pod wrażeniem i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń