publicycystyka: Filtr cząstek stałych DPF

DPF z numerkiem 1, czujnik ciśnienia i temperatury spalin 2,
komputer 3, dodatek spejcalnego płynu 4, wtórny wtrysk paliwa 5,
sekcja katalizatora 7, sekcja filtra DPF 6

Nowoczesne silniki diesla nafaszerowane są różnymi ciekawostkami dzięki aktywności ekologów. Jednym z bolców utrudniających codzienne życie jest filtr cząstek stałych DPF (diesel particulate filter, Francuzi mają swoją nazwę FAP).

Silniki diesla zasilane są olejem napędowym, który jest cięższą niż benzyna frakcją ropy naftowej. Jest przez to bardziej kaloryczna i w niektórych zakresach pracy silnika powoduje kopcenie. Czarny dym, którego nie wolno mylić z benzynowym siwym dymem, to tak naprawdę zadyma z sadzy. Zbyt mały dostęp tlenu i związki węgla nie mogą zamienić się w dwutlenek i wodę, zostają po nich drobinki niespalonego węgla.

Właśnie na ten czarny dym powstały filtry DPF. Jeśli więc coś miało zadymić i nie zadymiło to gdzieś się musiały te drobinki podziać. Zostały w filtrze. DPF jest montowany w układzie wydechowym i zazwyczaj zamula się z czasem.

Mało kto z dealerów samochodów jest tak uczciwy, żeby wypytać klienta o to jak będzie eksploatował samochód. Czy będzie to jazda na trasach, czy będzie to parokilometrowy przejazd do niedaleko położonej pracy.

Częstokroć lepiej byłoby namówić do zakupu samochodu benzynowego, bo choć będzie taniej z zakupem paliwa to jednorazowa regeneracja DPF czy EGR to już parę tysięcy złotych. Okazuje się więc, że warto bardziej kompleksowo przekalkulować koszty eksploatacji swojego samochodu.

Filtr DPF podlega procesowi oczyszczania w trakcie jazdy. Komputer podwyższa temperaturę gazów i powoduje wygrzanie a w efekcie utlenienie węgla. Do tego jednak potrzeba czasu. Czyli znowu najprostszym zabiegiem konserwacyjnym jest jednostajna, długa jazda. Wtedy jest czas na zastosowanie procesu samoczyszczenia.

Oczywiście pomysł ekologów to biurokratyczny bzdet. Większość samochodów ma niedopalone i przypchane filtry DPF przez to zużycie paliwa wzrasta o kilkadziesiąt procent. Coś co ma być genialne w założeniach jak dajmy na to socjalizm, nie sprawdza się w rzeczywistości a podnosi koszt produkcji samochodu i jego eksploatacji.

Francuzi mają patent na dodawanie specjalnego płynu do oleju napędowego. Jest on dozowany, gdy tankujemy. Uzupełnia się go co kilkadziesiąt tysięcy kilometrów. Wpływa na temperaturę spalin i zapobiega gromadzeniu się sadzy w filtrze. Ma też swoje  minusy, bo jego resztki gromadzą się w filtrze FAP i trzeba co jakieś 120 tysięcy przeprowadzić interwencję mechanika.

Biorąc więc pod wzgląd, że w nowoczesnych dieselkach są filtry DPF, zawory EGR itp. należy kupować je wtedy, gdy wiemy, że będziemy jeździli dłuższe dystanse (ponad 100 km tak aby się cały wydech zdążył wygrzać od spalin). Inaczej grożą nam dodatkowe koszty związane z naprawami.

za Wikipedią - filtr DPF z samochodu Nissan

Filtr cząstek stałych można wypruć z samochodu, jednak komputer pobiera sobie trochę informacji przy pomocy czujników i ten zabieg, poza zmianą oporów aerodynamicznych w wydechu może wpłynąć również na inne parametry. Lepiej samochód sprzedać komuś kto dużo jeździ a kupić sobie benzyniaka, który choć na droższe paliwo i może spali więcej to nie przysporzy tylu problemów.

Najpierw jednak zabieramy misia w teczkę i jedziemy na wycieczkę. Może te konstrukcje silników są przewidziane na weekendowe wyjazdy rodzinne. Integracja i konserwacja, przyjemne i pożyteczne.